کور خود بینای مردم
  انجنیر حفیظ الله «زریر» انجنیر حفیظ الله «زریر»

رفته بـودم یک صباح را سوی شهــر

                               بهر سیر و گردش و تفریح و چکــــر

                                                       بـــاز یــــافتـــــم درب باغی پُـــر گلی

                                                       دیــــدم آنجا بــــاده نوشی خوشگذر

                               بــــــاده بسیارخـــورده بــود آن بینوا

                               کـــــرده بـــرهنه زافـــراط پـــا وسر

                                                       بـــا تن چنــــد قاضی آمـــد سـوی او

                                                       بیخبــر آن بــاده نــوش از خیروشــر

                               زشت ومُلحـــــــد ونــــــاروا میگفتش

                               قاضی اش تهــدیـد کنــان پـرخاشگــر

                                                       دین ببــــازد آنکه نـــوشــد بـــاده را

                                                       گشته عقلت بی حیــــا ازســـر بــدر؟

                               رانـــده ایم ما کفــــروالحــــادازوطــن

                               جـــاری ساختیم سنت و عـــدل عمـــر

                                                       در شـــریعت حـــــدزدن واجب شود

                                                       بــــاده نـــوشی نــــاروای بی هنـــر

                               مُجــــری تطبیــق قـــانــــون گشته ام

                               بــاده نــوشـــــان را کنــم زیــروزبــر

                                                       گفت انگه آن جـــوان با قیــل وقــال

                                                       خودتـو هستی همچو بیـدی بی ثمـر

                               کی بتــــوحــق قضــــاوت داده است؟

                               کی تـــوراقاضی مـا ســاخته بشهــر؟

                                                       منع گشتــه بـــاده نــوشی مثل آنک

                                                       پــودروتــریــاک تـــودارد نــه ضرر؟

                               هستی قــاچــاق هیــروئن را ای جناب

                               حــامی وتجـــارودلال خـــود نگـــــــر

                                                       بهــر کسب پــول ورشــوت بی حیـا

                                                       حکم قــرآن کی تـو داری در نظــر؟

                               نـــه سوادودرس وتحصیل کــرده ای

                               نــه تــو داری یک جــــــوازمعتبـــــر

                                                       کی تـــو دانی ازحســـاب وفلسفـــه؟

                                                       فـــرق کجــا دانی حجــرراازشجــــر

                               نفسکی داری چـوگـــرگان کـــرده ای

                               ازتظـــاهــــــر جـــامۀ تقــــواببـــــــر

                                                       دامنت رنگیــــن زخـــون ملـت است

                                                       همچـــو تــو قـــا تل نباشــد دربشـر

                               باده نوشی همچو من بهتـــر زتوست

                               میـــــدهی فتـوای نـاحق هـــر سحـــر

                                                       حـــــامی دزدان اگـــر قــاضی بــود

                                                       کاروان راهـــرکجاه بــاشـــد خطــــر

                               روبکــــردارت نگــــــرگـــــــرنیستی

                               کـــــورخــــود بینــــای مـردم تواگــر

                                                       ازچنیــن اعمــــال زشت ونــــاروات

                                                       شـــرم دارد آن شهی عـــادل عمـــر

                               چـــون بـــدیــدم ماجــــراوصحنـــه را

                               شد پـــریشان خـاطرم پُـرخـون جگـــر

                                                       قــــوم ظـــــالم حــــاکم مــردم شــده

                                                       روز مـا گشته کنـــون از بــد بــدتــر

                               رحمی بنمــا ای خـــدا بـــر حـــال مـا

                               ای بحــــق حضـــرت خیــــرالبشــــــر

                                                       مـــلت مظـــلوم مــــا راده نجــــــــات

                                                       تــو زچنـــگ وحشیـــان فتنــه گــــر

                                        ختم به این داستــــانت ای «زریر»

                                        صد چنین هنگامه دیـــدم ای پســر

                                                    

                                                                       

 

 

 


March 10th, 2008


  برداشت و بازنویسی درونمایه این تارنما در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید.
 
شعر،ادب و عرفان